Jo Noreille, grafiekkunst, 2de jaar specialisatie
Ce cera le silence et aucun mot pour le dire.
Annie Ernaux
Neen
Ik verlies mij niet
in deze bevangenheid.
Bij elke spiegeling
vind ik mezelf terug
steeds gelijk
en toch weer anders.
Ik ben ontmaskerd
naakt en vleugellam
heb ik mezelf ombolsterd.
Voor jou spaar ik de druppels uit mijn ogen
om de hitte van het denken te verzachten.
Lock down
voelt als een wereld bekijken
door een sleutelgat
er is zoveel meer niet
dan wat er is
Mijn tuin is net als ik
altijd anders
altijd helemaal zichzelf.
Blindelings weet ik
waar ik de boom vind
waar de koolmees nestelt
waar het gras
buigt of mij verleidt
om languit te gaan liggen.
De context maakt
mijn tuin tot inferno of tot paradijs
als hij mij omknelt
of me omhelst
wanneer ik een verhaal verzin.
De bomen in mijn tuin
spijlen van mijn cel
voeren mij met hun takken
naar onbegrensde vertes.
Kijk hoe de wortel zich ontrolt
grafisch uitrolt
schaamteloos en naakt
vandaar dat hij o zo lekker smaakt
Voorbij het zwarte gat
van mijn beslotenheid
vind ik
lucht
een zakdoek groot.
Wonderlijk
hoe hij ergens vandaan
steeds ergens heen gaat.
Heel soms
neemt hij me
met zijn wolken mee
als een lentebries
het Icarusblauwtje.
heleen debel
Elk werk en elke tekst sluimert, ontwaakt, streelt, sleurt je mee en vooral het raakt. Prachtig Jo! We gaan je missen in onze druk(t/k)erij.
Jo
Oei! Even van m’n sokken geblazen… Dank je wel Heleen.