Mijn vijfde jaar hogere graad weefontwerp kon ik door de pandemie niet afmaken zoals gepland. Wat een zegen! Het voorbije jaar was immers het verlangen gegroeid om de verschillende vormen waarin ik mij uit te combineren: open floor dans, weven, mijn procesboeken en foto’s.
Tijdens dit eerste jaar videokunst, waarin ik met de steun van Emmy en Charlotte het programma Adobe première en filmen met statief/macrolens leerde kennen, ontdekte ik vele nieuwe mogelijkheden.
KENNISMAKING MET VIDEO-ART
Zonder voorkennis van fotografie of filmen, noch van een montage programma, voelde ik me de eerste lessen serieus verloren in mijn nieuwe richting. Voor dit project liet ik me meeslepen door het enthousiasme en de kennis van Madalina, mijn medestudente. Wat een geluk had ik! We maakten een aantal shots in ons hippe Sask-gebouw: verschillende standpunten, camera-bewegingen,…. Bij de montage opende zich een nieuwe wereld: de kracht van onscherpe beelden, het werken met meerdere lagen, het integreren van weefwerk, het belang van de keuze van de muziek, …
INSIDE the shadow
Door de corona-maatregelen was ik verplicht alleen verder te gaan. Hoe kon ik zo weinig mogelijk weerstand ervaren tijdens het leren van een programma als Adobe première? Ik koos ervoor meteen te gaan voor m’n oorspronkelijke doel: via een combinatie van mijn dans, foto’s en weefwerk mijn proces van de voorbije drie jaar vorm geven, én … delen.
Marloes Tinel vroeg me een tijd geleden te dansen op haar aangrijpende experimentele, transcendente muziek. Haar opname werd de basis voor m’n eerste grote project. Ik ontdekte de logica en de vele mogelijkheden van Adobe Première. De persoonlijke foto’s die tot dan enkel voor mijn procesboeken bestemd waren, leken plots gemaakt voor dit doel. Beetje bij beetje vielen alle puzzelstukjes samen.
Ik ben heel erg dankbaar dat ik via de richting videokunst mijn proces van “going in the shadow” heb kunnen vormgeven en afronden.
Video 1: Dancing the shadow 1:52 minuten
Video 2: The power of the shadow 2:28 minuten
De twee video’s worden getoond op de eindejaarsexpo van Sask Roeselare (juni 2021). Het scherm bevindt zich in een kleine donkere ruimte van het verlaten stadhuis. Ik gebruikte in de video verschillende foto’s van mijn weefwerk. Eén ervan hangt in deze donkere ruimte.
Hieronder zie je twee stills uit dit project:
Men wordt niet verlicht door zich gestalten van licht te verbeelden,
maar door zich het duister bewust te maken. (C.G.Jung)
TO BE CONTINUED
Met de camera & statief van de school en een weefwerk van vorig jaar trok ik richting Zilverberg. Ik nam foto’s en ik filmde. Enkel de detailbeelden gaven me voldoening.
Ik filmde telkens vanuit één vast standpunt. Via het afwisselen in scherpstellen ervaarde ik diepte, vloeibaarheid en beweging in het beeld; het was alsof ik kon dansen via de camera!
Eén dergelijke opname combineerde ik voorlopig met slechts enkele foto’s. Hier wil ik vooral het beeld laten spreken. Er gebeurt niets en toch heel veel…. Waar hebben we oog voor? Wat willen we zien of niet zien?
ONTDEKKING VAN DE MACROLENS
Met de macrolens kon ik via fotografie het gevoel hebben naar binnen te gaan, niet zozeer in mezelf maar in een ander wonderlijk, geborgen universum.
Ieder beeld was een complete verrassing, een ontdekkingstocht die me een kinderlijke vreugde bezorgde.
Met de reeks detailfoto’s van een 3D-werkje bestaande uit gekleurde vlasvlezel wil ik nog uitzoeken hoe ik deze foto’s kan combineren, laten overvloeien, … en zodoende verwerken in een video.
Bij deze shots ontdekte ik hoe verschillend, afhankelijk van de gekozen isowaarde, de sfeer van de foto’s is: van blije lichtheid tot mysterious darkness.
Comments are closed.