De EXIT ‘strategie’ van Kris Martin

19 september 2020

Covid-19, lockdowns, ‘exit’strategieën, de wereld is in volle crisis. Daardoor klinkt deze tentoonstelling heel actueel. Een enthousiaste gids leidt ons er doorheen, het was haar eerste opdracht na de lockdown. Wegens coronamaatregelen is er geen papieren bezoekersgids. Hij kan evenwel op de smartphone gedownload worden, wat niet voor iedereen evident is. 

Covid-19, lockdowns, ‘exit’strategieën, de wereld is in volle crisis. Daardoor klinkt deze tentoonstelling heel actueel.

Direct al in de inkomhal is het eerste werk van Kris Martin te zien, een informatiebord met vakken die kunnen flapperen. Het werkte evenwel niet op het moment van ons bezoek wegens te veel lawaai volgens de onthaalmedewerkers (een grapje?). Dergelijke borden waren vroeger in luchthavens of stations te zien, ook al in de inkomhal. De toon is gezet. Iedere zaal toont een of meerdere werken van de kunstenaar. Een grote ruimte is bestrooid met bronzen confetti en laat een desolate indruk van een afterparty na. Een andere ruimte wordt gedomineerd door een reuzenzwaard van staal en brons (excalibur?).

Een halfopgeblazen luchtballon, geprangd tussen de muren van een zaal, doet naar reizen verlangen. Een gipsen beeld, een replica van de Laocoöngroep dat een pronkstuk is in Vaticaanstad, wordt hier voorgesteld zonder de slangen. De angst op de gezichten blijft evenwel bevroren, een ongemakkelijk gevoel, vooral in deze pandemietijden. 

Er vallen ook kleine werkjes te bekijken zoals een gouden bij, een bom, een gebruikte werfradio waaruit het Miserere van Allegri klinkt, een schoen van een overleden soldaat met een gouden munt… 

Een voorwerp, een verhaal. 

Kris Martin kent zijn kunstgeschiedenis, zijn beelden verwijzen naar het Lam Gods van Van Eyck, naar de antieke tijd, naar Panamarenko… ‘Tijd’ is een belangrijk element in zijn werk. Ook refereert hij naar de consumptiemaatschappij, naar maatschappelijke problemen. Als bijen uitsterven is ook de mensheid ten dode opgeschreven; eindpunten van heilige boeken van de grootste religies hebben enkel dat laatste punt gemeen, terwijl hun inhoud al eeuwenlang een bron voor twisten en oorlogen is. 

Hij maalt er bovendien niet om zijn ego in de kijker te zetten. Een bom is zo afgesteld om na 100 jaar te ontploffen, zodat er weer eens over hem gepraat wordt, een strijd tegen zijn eindigheid. Een verzilverde bronzen schedel blijkt een 3D print van zijn eigen schedel te zijn en heeft als titel ‘Still Alive’! Een gouden munt werd beslagen met zijn beeltenis en heeft de waarde van ‘1 idiot’, wat dan de hoogmoed weer enigszins neutraliseert. 

Er is een veelzijdig gebruik van materialen en thema’s. We zien heel gelaagd werk met daarbijhorende mooie, soms indringende verhalen.

Er is een veelzijdig gebruik van materialen en thema’s. We zien heel gelaagd werk met daarbijhorende mooie, soms indringende verhalen. Alleen ontgaat er de toeschouwer veel als hij de achterliggende betekenis niet kent. Zo ontsnapt het werk van Kris Martin niet aan het elitaire kantje, een pijnpunt in de hedendaagse kunstenwereld. Met behulp van de smartphone ontvouwt er zich evenwel een boeiende, zij het enigszins een afstandelijke wereld.

Het laatste werk zijn twee woorden, ‘The End’. Ze staan gespiegeld op een spiegel, waarin we ook onszelf kunnen… spiegelen en nadenken. Nu rest er enkel nog de ‘exit’.