Ik reageer nogal intuïtief op beelden die op m’n netvlies blijven haperen, uit de krant of op stap , waaruit imaginaire gedachten en associaties ontstaan. Daaruit ontstaat dan een soort collage dat naast het aangrijpende van het gebeuren er de toeschouwer niet direct mee confronteert maar toch even alert maakt . 

‘ mijn moedertje nog enkele dagen en ze is 90.
Haar warme hart en glimlach zijn zo sterk en toch zo breekbaar gebleven na een heel bewogen leven. ‘

Wat een zooi……waterzooi
‘ kinderen, vluchtelingen, op zoek naar gewoon tijd om te kunnen lachen en spelen zonder angst.
Wat zijn ze moedig en sterk !
Deze helden zijn onze toekomst. ‘

‘Het meeste raken mij echter de willekeur van wat met kinderen gebeurt. Kinderen zijn onze toekomst. Prioriteit aan ‘ 100% inzet op onderwijs, creativiteit en mentale opvang’